دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران. ، m.sedaghati@gmail.com
چکیده: (9 مشاهده)
مقدمه: همدلی هیجانی و تحمل پریشانی از جمله عوامل مؤثر بر کیفیت ادراک شده رابطه زناشویی هستند. هدف پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت ادراک شده رابطه زناشویی براساس همدلی هیجانی با میانجیگری تحمل پریشانی در زنان و مردان متاهل است.
روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی متاهلین شهرک اندیشه در سال 1402 بودند. از میان آن ها، 375 تن به روش نمونه گیری در دسترس از فاز 4 شهرک اندیشه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "سیاهه کیفیت ادراک شده مولفه های رابطه" (Perceived Relationship Quality Components Inventory)، "پرسشنامه همدلی هیجانی" (Emotional Empathy Questionnaire) و "مقیاس تحمل پریشانی" (Distress Tolerance Scale) بود. روایی ابزارها با استفاده از روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. تحلیل داده های جمع اوری شده در نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه 25 و آموس نسخه 24 انجام شد.
یافته ها: همدلی هیجانی به صورت مثبت و معنادار، کیفیت کیفیت ادراک شده مولفه های رابطه زناشویی را پیش بینی می کند (148/0=β، 010/0=P). تحمل پریشانی به صورت مثبت و معنادار، کیفیت ادراک شده مولفه های رابطه زناشویی پیش بینی می کند (393/0=β، 001/0=P). همدلی هیجانی به صورت مثبت و معنادار با میانجیگری تحمل پریشانی، کیفیت ادراک شده مولفه های رابطه زناشویی را پیش بینی می کند (085/0=β، 001/0=P).
نتیجه گیری: کیفیت ادراک شده مولفه های رابطه زناشویی براساس همدلی هیجانی با میانجیگری تحمل پریشانی در زنان و مردان متاهل پیش بینی می شود. لذا پیشنهاد می شود مشاوران و روانشناسان خانواده برای ارتقای کیفیت رابطه زناشویی، بر همدلی هیجانی و تحمل پریشانی در متأهلین در زوج درمانی متمرکز شوند.
Rezaie S, Sedaghatifard M. Predicting the Perceived Quality of Marital Relationship Based on Emotional Empathy with the Mediation of Distress Tolerance in Married Men and Women. JHPM 2025; 14 (3) :93-105 URL: http://jhpm.ir/article-1-1865-fa.html
رضائی شایسته، صداقتی فرد مجتبی. پیش بینی کیفیت ادراک شده رابطه زناشویی براساس همدلی هیجانی با میانجیگری تحمل پریشانی در زنان و مردان متاهل. فصلنامه مدیریت ارتقای سلامت. 1404; 14 (3) :93-105