مقدمه: فعالیت بدنی ارتباط تنگاتنگی با مزایای متنوع جسمانی و روانی دارد که بر کیفیت و رضایت از زندگی تأثیر می‌گذارند. هدف این مطالعه تعیین روابط بین فعالیت بدنی و رضایت از زندگی در زنان به روش تحلیل مسیر بود.

روش کار: در این مطالعه توصیفی-همبستگی، 200 نفر از زنان شرکت‌کننده در کلاس‌های ایروبیک و پیلاتس شهرستان تبریز و میانه، "پرسشنامه فعالیت بدنی بک" (Baecke Physical Activity Questionnaire)، "پرسشنامه خودکارآمدی ورزشی" (Sport Self-efficacy Questionnaire)، "مقیاس رضایت از زندگی" (Satisfaction with Life Scale) و نسخه "کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت" (World Health Organization Quality of Life Questionnaire- BREF (WHOQOL-BERF را تکمیل کردند. روایی و پایایی پرسشنامه‌ها در مطالعات قبلی مورد تأیید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده نرم‌افزار اس پی اس اس نسخه 23 و آموس 20 انجام شد.

یافته‌ها: رابطه معناداری بین فعالیت بدنی و خودکارآمدی، بین خودکارآمدی و سلامت روانی، بین خودکارآمدی و سلامت جسمانی، بین سلامت روانی و سلامت جسمانی، بین رضایت از زندگی و سلامت روانی و بین رضایت از زندگی و سلامت جسمانی زنان شرکت‌کننده در کلاس‌های ایروبیک و پیلاتس وجود دارد (53/0 ≥ r ≥ 14/0). همچنین مدل تحلیل مسیر به دست آمده از روابط بین فعالیت‌بدنی، خودکارآمدی، سلامت جسمانی، سلامت روانی و رضایت از زندگی به خوبی تبیین شد (087/0 = RMSEA، 95/0 = NFI، 97/0 = CFI و 98/0 = GFI).

نتیجه گیری: ورزش‌های ایروبیک و پیلاتس اثرات مثبتی روی خودکارآمدی و در نتیجه بهبود وضعیت سلامت روانی و جسمانی داشتند که در نهایت منجر به افزایش رضایت از زندگی در زنان شد. ترغیب زنان به منظور شرکت بیشتر در فعالیت‌های مذکور برای رضایت از زندگی آنان پیشنهاد می‌شود.