مقدمه: توانمندی پرستاران نقش مهمی در تحقق رسالت نظام سلامت ایفا می­کند. یکی از مشکلات نظام­ بهداشت و درمان، میزان توانمندی حرفه­ای و مراقبتی پرستاران است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین توانمندی بالینی و روانشناختی پرستاران و همبستگی آن با مشخصات فردی-اجتماعی آن ها انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی است که در آن 170 نفر پرستار با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، از میان پرستاران شاغل در بیمارستان­های تامین اجتماعی استان تهران انتخاب شدند. جمع آوری داده­ها با استفاده از پرسشنامه سه قسمتی مشخصات فردی-اجتماعی، "پرسشنامه توانمندی بالینی" Clinical Competency Questionnaire" و پرسشنامه "توانمندی روانشناختی اسپریتزر"Psychological Empowerment Spreitzer" انجام شد. روایی و پایایی پرسشنامه ها در مطالعات قبلی تایید شده است. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از SPSS نسخه 13 صورت گرفت.

یافته ها: بالاترین میانگین نمره توانمندی بالینی در بعد توانایی­های مدیریتی (8/5±41/44) و کمترین میانگین نمره در بعد اقدامات تشخیصی (84/1±94/13) حاصل شد. در توانمندی روانشناختی بیشترین میانگین نمره متعلق به بعد شایستگی (38/1±4/9) و کمترین میانگین نمره متعلق به بعد استقلال (72/1±37/8) بود. همبستگی معنی داری بین تعداد کارکنان در بخش، سطح تحصیلی پرستاران و برخی ابعاد توانمندی های روانشناختی و بالینی و همچنان بین سابقه کار در بخش فعلی با برخی ابعاد توانمندی بلاینی و سابقه کار بالینی و برخی ابعاد توانمندی روانشناختی بدست آمد (05/0P<).

نتیجه گیری: با توجه به بالاتر بودن میزان توانایی های مدیریتی و اقدامات تشخیصی در مقابل موثر بودن و مستقل بودن پرستاران، ارائه برنامه های باز­آموزی و آموزش های ضمن خدمت پرستاران، همچنین دادن اختیارات و مسئولیت بیشتر به پرستاران توانمند، می تواند سبب ارتقاء احساس استقلال در پرستاران گردد.