مقدمه: پرخاشگری و خشونت در عرصه ورزشی به شکل کلامی و فیزیکی تجلی می یابد و توسط افراد حاضر و شرکت‌کننده در رویدادهای ورزشی علیه سایر بازیکنان، تماشاگران، مربیان، مسئولان ورزشی، مردم و اموال صورت می گیرد. هدف مطالعه حاضر شناسایی عوامل مؤثر بر پرخاشگری (خشونت بین‌فردی) در صنعت ورزش ایران در سال 1400 بود.
روش کار: پژوهش کیفی حاضر، به روش داده بنیاد انجام شد. جامعه پژوهش، شامل کلیه مدرسین دانشگاه در رشته مدیریت ورزشی، مدیران کل ورزش و جوانان کشور و ورزشکاران قهرمانی و حرفه‌ای کشور در سال 1400 بودند. تعداد نمونه با استفاده از اصل اشباع نظری 13 تن بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به روش گلوله برفی انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام شد. برای سنجش روایی یافتــه هــا از 4 معیـار، شامل اعتبارپــذیری، تعمــیم پــذیری، اطمینـان پذیـری و تأییدپذیـری و بـرای سـنجش پایایـی مصاحبـه هـا از روش بازآزمـون و روش توافـق درون موضوعـی اســتفاده شــد. تحلیل داده ها، با روش کدگذاری و بـا اسـتفاده از نـرم افـزار مکـس کیـو دی ای نسـخه۱۲ انجام شد.  
یافته ها: شرایط علی شامل (عوامل فردی ‌و شخصیتی، رفتارهای ضد اخلاقی فردی و سازمانی)، زمینه (مشکلات و نارضایتی‌های اجتماعی، خانوادگی و اقتصادی، سیاست‌گذاری‌ها و عوامل ساختاری)، پدیده (عدم ثبات رفتاری و خشونت بین‌فردی)، شرایط مداخله گر (عوامل محیطی درونی و بیرونی)، راهبردها (فرهنگ‌سازی و آموزش، مهارت‌های اجتماعی، مدیریت اثربخش و کارآمد، نظارت و اجرای قوانین) و پیامدها (پیامد فردی مانند آسیب‌های روانی و جسمی، پیامد سازمانی مانند ناامنی و عدم نظم اجتماعی) می باشد.
نتیجه گیری: نتایج پژوهش وجود 6 کد انتخابی مولفه های شرایط علی، زمینه، پدیده، شرایط مداخله گر، راهبردها و پیامدها و 13 کد محوری و 47 کد باز شناسایی شد. به دست اندرکاران و برنامه ریزان ورزشی پیشنهاد می گردد از نتایج پژوهش حاضر بهره گیرند تا در مجامع ورزشی، خشونت و پرخاشگری کاهش یابد.