|
مقایسه ابرازگری هیجانی، تحمل ابهام، اجتناب تجربی و حساسیت اضطرابی در بیماران دارای اختلالات روانپزشکی با و بدون سابقه خودکشی در بیمارستان روانپزشکی شهید دکتر بهشتی زنجان
|
سپیده تقی لو   ، افسانه صبحی |
| دانشگاه آزاد زنجان ، psychsobhi@gmail.com |
|
|
چکیده: (111 مشاهده) |
مقدمه: خودکشی منعکس کننده تعاملات بین عوامل روانشناختی، زیستی و اجتماعی می باشد. بیماران دارای مشکلات سلامت‌روان، تمایلات خودکشی گرایانه بیشتری از خود نشان می دهند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه ابرازگری هیجانی، تحمل ابهام، اجتناب تجربی و حساسیت اضطرابی در بیماران دارای اختلالات روانپزشکی با و بدون سابقه خودکشی در بیمارستان روانپزشکی شهید دکتر بهشتی زنجان است.
روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی –مقایسه ای می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران دارای اختلالات روانپزشکی با و بدون سابقه خودکشی در بیمارستان روانپزشکی شهید دکتر بهشتی زنجان در سال 1403 است. تعداد جامعه 120 تن با روش تمام شمار انتخاب شدند. از این تعداد 94 ابزار تکمیل و تحویل داده شد که 41 تن بیماران دارای سابقه و 53 بیمار بدون سابقه خودکشی بودند. جهت جمع آوری داد ها، از پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه ابرازگری هیجانی" (Emotional Expressiveness Questionnaire)، "مقیاس تحمل ابهام ویرایش2" (Ambiguity Tolerance Scale II)، "پرسشنامه پذیرش و عمل ویرایش2" (Acceptance and Action Questionnaire II) جهت سنجش اجتناب تجربی و "شاخص حساسیت اضطرابی" (Anxiety Sensitivity Index) استفاده شد. روایی ابزارها به پژوهش های پیشین اکتفا شده و پایایی همه ابزارها به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 27 تحلیل شد.
یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون تی نشان داد ابرازگری هیجانی و حساسیت اضطرابی در سطح خطای 05/0 و اندازه اثر 97/0 در بیماران با و بدون سابقه خودکشی تفاوت معنادار دارند. همچنین تحمل ابهام با قدرمطلق مقدار تی معادل 61/4 و اختلاف میانگین 52/6 و پذیرش و عمل با قدرمطلق مقدار تی معادل 01/5 با اختلاف میانگین 39/7 در سطح زیر 01/0 در بیماران با و بدون سابقه خودکشی تفاوت معنادار دارند.
نتیجه گیری: بیماران دارای سابقه خودکشی همراه با اختلالات روانپزشکی دارای ابرازگری هیجانی ضعیف تر و توانایی تحمل ابهام پایین تری از بیماران بدون سابقه خودکشی می باشند. همچنین میزان اجتناب این بیماران از تجربیات ناخوشایند و حساسیت اضطرابی بالاتر از بیماران بدون سابقه خودکشی می باشد. لذا مداخلات آموزشی و درمانی، جهت کاهش اقدام به خودکشی پیشنهاد می شود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: خودکشی، ابرازگری هیجانی، تحمل ابهام، اجتناب تجربی، حساسیت اضطرابی. |
|
|
متن کامل [PDF 363 kb]
(37 دریافت)
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
مدیریت سلامت و رفاه اجتماعی
دریافت: 1403/7/25 | پذیرش: 1403/8/29 | انتشار: 1404/4/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
