---

مقدمه: با پیشرفت روزافزون حوزه‌های پزشکی و افزایش بار کار در بیمارستان‌ها، پرستاران به‌عنوان یکی از ارکان اصلی تیم درمانی، با چالش‌های روانی و عاطفی متعددی روبه‌رو هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی "آموزش گروهی مبتنی بر بخشش" بر خودکنترلی و علائم درونی سازی در پرستاران بخش‌های بستری بیماران کووید -۱۹ بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال ۱۴۰۰ انجام‌ شد.
روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و به‌صورت ۳ مرحله ای (پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماه) بود. جامعه آماری پژوهش پرستاران مشغول به خدمت در بخش‌های بستری بیماران کووید- ۱۹ بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی پاییز و زمستان سال ۱۴۰۰ به تعداد ۲۴۷۸ تن بودند. نمونه شامل ۳۰ تن بود که به روش نمونه گیری در دسترس با رعایت معیارهای ورود و خروج انتخاب و به‌ صورت تصادفی از نوع قرعه کشی به ۲ گروه آموزش مداخله (۱۵ تن) و کنترل (۱۵ تن) تقسیم شدند. داده‌ها با پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس خودکنترلی تانجی"(Tangney Self- Control Scale) و «مقیاس افسردگی، اضطراب، تنش» (Depression, Anxiety, Stress Scale)، گردآوری شد. روایی و پایایی به مطالعات قبلی اکتفا گردید. داده‌ها در نرم‌افزار اس پی اس اس نسخه ۲۷ تحلیل شد.
یافته ها: "آموزش گروهی مبتنی بر بخشش" بر خودکنترلی مؤثر بوده و آن را به طرز معناداری افزایش داد (۰۰۵/۰>P). بعلاوه، "آموزش گروهی مبتنی بر بخشش" بر علائم درونی سازی مؤثر بوده و آن را به طرز معناداری کاهش داد (۰۰۵/۰>P).
نتیجه گیری: "آموزش گروهی مبتنی بر بخشش" بر خودکنترلی و علائم درونی سازی اثربخش بوده و در طی زمان یک ماه دارای ماندگاری است. لذا پیشنهاد می‌شود برای افزایش خودکنترلی و علائم درونی سازی در حرفه پرستاری از این روش آموزشی در برنامه ضمن خدمت استفاده گردد.