مژگان محبوبی مطبوع، دکتر وحید احمدی، حمیرا سلیمان نژاد، امیرحسین جعفری مهدی آباد،
دوره ۱۳، شماره ۳ - ( ۲-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: اضطراب با تحت تأثیر قرار دادن میزان نیازهای بین فردی موجب رفتار خودکشی می شود. هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی علی رفتار خودکشی بر اساس اضطراب با میانجیگری نیازهای بین فردی در اقدام کنندگان به خودکشی بود.
روش کار: پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش همه بیماران اقدام کننده به خودکشی شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بود که از میان آن ها ۳۹۶ تن به شیوه نمونه گیری در دسترس از بیمارستان بهارلوی تهران انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه رفتار خودکشی" (Suicide Behaviors Questionnaire)، "سیاهه اضطراب بک" (Beck Anxiety Inventory) و "پرسشنامه نیازهای بین فردی" (Interpersonal Needs Questionnaire) استفاده شد. در مطالعه حاضر روایی ابزارها بررسی نشده و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفاکرونباخ اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار اس پی اس اس ۲۶ و آموس نسخه ۲۶ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین اضطراب با رفتار خودکشی (۳۲/۰=β، ۰۰۱/۰=P)، ادراک سربار بودن با رفتار خودکشی (۲۸/۰=β، ۰۰۱/۰=P) و تعلق پذیری خنثی با رفتار خودکشی (۲۹/۰=β، ۰۰۱/۰=P) همبستگی مستقیم مثبت و معنادار وجود داشت. ادراک سربار بودن (۷۷/۶=Z، ۰۰۱/۰=P) و تعلق پذیری خنثی (۷۸/۶=Z، ۰۰۱/۰=P) همبستگی بین اضطراب با رفتار خودکشی را میانجیگری کردند.
نتیجه‌گیری: اضطراب همبستگی مثبت مستقیم و غیرمستقیم و با میانجیگری نیازهای بین فردی با رفتار خودکشی دارد. لذا تشخیص و بررسی نیازهای بین فردی در افراد مبتلا به اضطراب جهت کاهش رفتار خودکشی گرا در آن ها پیشنهاد می شود.
