مقدمه: یکی از مفاهیم بسیار مهم در بیماری های مزمن مفهوم کیفیت زندگی است و بیماری دیابت نیز از این قاعده مبرا نیست . ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران از طرق مختلف صورت می پذیرد و یکی از این روش ها کنترل یا به عبارتی مدیریت تنش است. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش مدیریت تنش بر بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲، صورت گرفت.

مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی می باشد. نمونه های این پژوهش را ۹۶ نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مرکز دیابت شهر کرمان تشکیل دادند (۴۸ نفر در گروه کنترل و ۴۸ نفر در گروه مداخله)، که به صورت در دسترس انتخاب شدند. بیماران گروه مداخله طی یک دوره ۵/۱ ماهه برای ۱۰ جلسه ۲ ساعتی (هر هفته دو جلسه) مورد آموزش قرار گرفتند. کیفیت زندگی بیماران گروه مداخله وکنترل قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه" کیفیت زندگی  SF۳۶ "۳۶-Item Short Form Health Survey" اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS  نسخه ۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره کل کیفیت زندگی در دو گروه کنترل و مداخله قبل از آموزش به ترتیب ۵۳/۱۵±۱/۵۴ و ۷۹/۱۴±۳۲/۵۴ و بعد از آموزش ۶۹/۱۶±۲۱/۵۴ و ۴۱/۱۲±۵۲/۶۳ بود. نتایج تفاوت معنی داری در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله نشان داد (۰۰۰۱/۰>P). 

نتیجه گیری :یافته های این پژوهش نشان داد که آموزش مدیریت تنش موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران گروه مداخله شده است. پیشنهاد می شود از این شیوه به عنوان یک روش مکمل برای بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی و سایر بیماران مزمن استفاده شود.