چکیده

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی بعنوان مهمترین عامل ناتوانی و مرگ در سراسر جهان مطرح می باشند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل خطرزای بیماری قلبی عروقی در سالمندان مقیم خانه های سالمندان استان تهران انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی در سال ۱۳۸۹ بر روی ۳۱۰ سالمند ساکن خانه های سالمندان استان تهران انجام شد. نمونه گیری به روش تصادفی-خوشه ای بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ای که شامل سوالات جمعیت شناسی (۵ سوال) و "پرسشنامه عوامل خطرزای بیماری قلبی عروقی" (Risk Factors of Cardiovascular Disease Questionnaire) (۷سوال)، مشتمل بر سابقه بیماری های قلبی عروقی و مصرف داروها، سابقه فامیلی بیماری های قلبی عروقی، مصرف دخانیات، تحرک فیزیکی و انجام فعالیت های ورزشی، استفاده شد. اعتبار به روش شاخص اعتبار محتوا (Content Validity Index) و پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (۸۸/۰=α) بررسی گردید. سایر داده ها با اندازه گیری قد و وزن (شاخص توده بدنی)، فشارخون، چربی های خون (کلسترول، تری گلیسرید) و قند خون ناشتا جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۵ انجام گرفت.

یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین سنی نمونه ها ۹۸/۷±۲۵/۷۵ سال بود. شیوع عوامل خطرزا از نظر کلسترول بالا (۰۰۱/۰P<)، تری گلیسرید بالا( ۰۵/۰P<)، دیابت (۰۵/۰P<)، بی تحرکی (۰۰۱/۰P<)، نداشتن فعالیت ورزشی ( ۰۵/۰P<)، چاقی (۰۰۱/۰P<)، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک در زنان نسبت به مردان بیشتر بود، در حالی که مصرف دخانیات در مردان نسبت به زنان بیشتر بود (۰۰۱/۰P<).

نتیجه گیری: شیوع عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی در سالمندان مقیم خانه های سالمندان در تهران بالا می باشد. زنان بیشتر از مردان در معرض عوامل خطرزای این بیماری قرار دارند. آموزش مناسب در جهت تغییر شیوه پیشگیری از بروز این بیماری و عوارض مرتبط با آن ضروری است.

چکیده

مقدمه: یکی ازاصلی ترین عوامل تاثیرگذار در ابتلا به پرفشاری خون سبک زندگی افراد است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه سبک زندگی شاغلین نظامی و غیر نظامی مبتلا به پرفشاری خون انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقایسه ای بر روی ۲۰۰ نفر مبتلا به پر فشاری خون در شهر تهران انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس و از بین مبتلایان به پرفشاری خون مراجعه کننده به بیمارستان های نظامی و بیمارستان های غیرنظامی انتخاب شدند. داده ها توسط ابزار پژوهشگر ساخته "سیاهه سبک زندگی پرفشاری خون"  (Hypertension Lifestyle Inventory)در چهار بعد اصلی (شامل وضعیت تغذیه با ۳۶ سوال، وضعیت تنش با ۱۳ سوال، مصرف دخانیات با ۹ سوال و فعالیت بدنی با ۱۰ سوال) جمع آوری شد. اعتبار پرسشنامه به روش اعتبار محتوا و پایایی آن به روش آزمون مجدد (۸۳/۰r=) انجام شد. دستگاه اندازه گیری فشار خون نیز متناسب با دستورالعمل شرکت سازنده کالیبره شد. اندازه گیری فشارخون در دو نوبت انجام شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۱۷ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: نتایج نشان داد که سبک زندگی نمونه های مورد مطالعه در زمینه وضعیت تغذیه، فعالیت فیزیکی، تنش، مصرف دخانیات مناسب نبوده است. در این بررسی عواملی مانند وضعیت تأهل، تحصیلات، وضعیت تغذیه و میزان فعالیت ورزشی به طور معنی داری در ابتلا به پرفشاری خون مؤثر بودند (۰۵/۰‍P<). 

نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت و فوریت اقدامات مداخله ای برای تغییر در سبک زندگی تأکید می کند. لذا اجرای برنامه های آموزشی در جهت تغییر سبک زندگی همچون قطع استعمال دخانیات، برنامه های ورزشی منظم و اصلاح رژیم غذایی ضروری می باشد.

.

چکیده

مقدمه: اعتیاد به مواد مخدر از مسائل اجتماعی عصر حاضر خصوصاً در کشورهایی مانند ایران می باشد. یکی از آثار سوء مصرف مواد تاثیر منفی آن بر عملکرد تحصیلی دانشجویان می باشد. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی مصرف مواد مخدر، الکل، سیگار و داروهای اعصاب و روان با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان بم انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-همبستگی بر روی ۷۶۰ نفر از دانشجویان دانشگاه های آزاد اسلامی، پیام نور و دانشکده پرستاری شهرستان بم که به روش تصادفی انتخاب شدند، انجام گردید. داده ها بوسیله "پرسشنامه مصرف مواد مخدر" (Drug Use Questionnaire) که شامل ۵ سوال مربوط به مشخصات جمعیت شناسی واحدهای مورد پژوهش در بخش اول و همچنین در بخش دوم ۱۲ سوال مربوط به مصرف سیگار، داروهای اعصاب و روان، الکل و مواد مخدر بود، جمع آوری گردید. اعتبار به روش اعتبار محتوا با نظر خواهی از ۱۰ نفر از مدرسین و متخصصان صاحب‌نظر در زمینه موضوع ارزیابی گردید. پایایی ابزار نیز به روش آزمون مجدد که توسط ۳۵ نفر از دانشجویان و به فاصله ۱۲روز تکمیل گردید، محاسبه و با ضریب همبستگی ۸۸/۰ پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. میانگین معدل نیمسال اول و دوم سال تحصیلی ۱۳۹۰-۱۳۸۹ نیز بعنوان شاخصی برای سنجش پیشرفت تحصیلی درنظر گرفته شد. اطلاعات جمع‌آوری شده از طریق نرم‌افزار SPSS  نسخه ۱۷ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها:  فراوانی مصرف مواد در دانشجویان به ترتیب شامل داروهای اعصاب و روان (۸/۱۳ درصد)، الکل (۸/۱۰درصد)، مواد مخدر (۹/۹درصد) و سیگار (۷/۵ درصد) بود. پیشرفت تحصیلی در دانشجویانی که سابقه مصرف سیگار، الکل، مواد مخدر و داروهای اعصاب و روان داشتند، به طور معنی داری نسبت به دانشجویانی که سابقه مصرف مواد نداشتند در سطح پایین تری قرار داشت (۰۰۱/۰P<).

نتیجه گیری: فراوانی مصرف سیگار، الکل، مواد مخدر و داروهای اعصاب و روان در دانشجویان قابل توجه بود. مصرف این مواد تاثیرات منفی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان داشت. لذا توجه بیشتر مسئولین دانشگاه در جهت پیشگیری و درمان دانشجویان، برای داشتن جامعه ای سالم ضروری است.

مقدمه: برنامه­های توسعه با هدف گسترش رفاه عمومی و عدالت محوری بین شهر و روستا تنظیم شده­ است. این برنامه ها معیار مناسبی برای بررسی عملکرد برنامه­های کلان کشور می­باشند. ارزیابی هر برنامه از مهمترین مباحث عملکردگرایی می­باشد. این پژوهش با هدف تعیین کارایی نسبی مدیریت کلان بهداشت روستایی در استان­های کشور در طول برنامه سوم و سال­های ابتدایی برنامه چهارم توسعه انجام گرفته است.

مواد و روش ها: این پژوهش با روش توصیفی و در بین تمامی استان­های کشور و در طول برنامه­های سوم و سال­های ابتدایی برنامه چهارم یعنی سال­های ۱۳۸۶-۱۳۷۹ انجام گرفته است. آمارها از مستندات رسمی کشور استخراج شده و در این راستا از سه شاخص ورودی و پنج شاخص خروجی و الگو ریاضی تحلیل پوششی داده­ها و نرم افزار DEA master۱ برای تجزیه و تحلیل استفاده گردیده ­است.

یافته­ها: در طی برنامه سوم و چهارم توسعه و بر اساس هشت شاخص، استان تهران و مازندران از نظر کارایی در صدر استان­های کشور قرار دارند. در کل اختلاف بین کمترین و بیشترین کارایی در استان­ها، رو به کاهش است و این نشانه مدیریت مناسب روند توزیع ثروت کشور در بین استان ها می­باشد. در تحلیل حساسیت مشخص شد که شاخص "نسبت بهورز شاغل به ۱۰۰۰ نفر جمعیت روستایی" در میان ورودی ها و شاخص "درصد خانوارهای روستایی برخوردار از شبکه آب آشامیدنی" در بین خروجی ها، به خاطر کمترین حساسیت از پتانسیل بالایی در میان استان­ها برای توجه بیشتر و استفاده مناسب­تر برخوردارند. علاوه بر این حساس­ترین و کاراترین شاخص­های موجود در بین ورودی­ها، شاخص "میانگین سرانه تعداد خانه­های بهداشت و مراکز درمانی روستایی" بوده ­است و در میان خروجی­ها نیز حساس­ترین و تاثیرگزارترین شاخص "میانگین هزینه بهداشتی و درمانی خانوار روستایی تامین شده از دولت و به صورت رایگان" بوده­است.

نتیجه­گیری: استان­های کارا برای مدیریت مناسب منابع و هزینه­های خود، باید به ایجاد همگونی در شاخص­های خود بپردازند. یعنی با مدیریت مناسب، شاخص­های حساس خود را کاسته و از طرف دیگر استان­های ناکارا به حساس شدن شاخص­های خود، یعنی استفاده بهتر از منابع و برنامه­ریزی در بهبود خروجی­ها بپردازند.