لیلی تردست، شهرام مامی، وحید احمدی، آرش نادمی،
دوره ۱۲، شماره ۵ - ( مهر و آبان ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: ویژگی های شخصیتی و تنهایی از جمله عوامل مؤثر بر رضایت زناشویی هستند. هدف پژوهش حاضر تعیین روابط ساختاری بین ویژگی های شخصیت با رضایت زناشویی با میانجیگری تنهایی در زنان و مردان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ایلام بود.
روش کار: روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنان و مردان مراجعه کننده با شکایت مشکلات زناشویی به مراکز مشاوره خانواده در شهر ایلام در سال ۱۳۹۹ بودند که ۳۲۰ تن به روش نمونه گیری غیرتصادفی و در دسترس از میان آن ها انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، "سیاهه پنج عاملی نئو" (NEO Five-Factor Inventory)، "مقیاس رضایت زناشویی انریچ" (ENRICH Marital Satisfaction Scale) و "مقیاس تنهایی دانشگاه کالیفرنیا" (UCLA Loneliness Scale) استفاده شد. روایی ابزارها با استفاده از روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. تحلیل داده های جمع آوری شده در نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه ۲۴ و آموس نسخه ۲۴ انجام شد.
یافته ها: بین روان رنجوری (۰۰۱/۰=P، ۱۱۶/۰-=β) و تنهایی (۰۰۱/۰=P، ۲۵۸/-۰=β) با رضایت زناشویی همبستگی منفی و معنادار و بین توافق پذیری (۰۰۱/۰=P، ۳۲۷/۰=β) و وظیفه شناسی (۰۰۸/۰=P، ۱۸۵/۰=β) با رضایت زناشویی همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. بین روان رنجوری با رضایت زناشویی با میانجیگری تنهایی همبستگی منفی و معنادار (۰۱۶/۰=P، ۰۷۹/-۰=β) و بین توافق پذیری (۰۱۷/۰=P، ۰۷۴/۰=β) و وظیفه شناسی (۰۳۸/۰=P، ۰۵۹/۰=β) با رضایت زناشویی با میانجیگری تنهایی همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد.
نتیجه گیری: بین ویژگیهای شخصیتی روان رنجوری، توافق پذیری و وظیفه شناسی با رضایت زناشویی با میانجیگری تنهایی همبستگی مستقیم و غیرمستقیم ساختاری وجود دارد. لذا به متخصصان زوج درمانگر و خانواده درمانگر پیشنهاد می شود، در مشاوره و زوج درمانی جهت افزایش رضایت زناشویی، بر تظاهرات شخصیتی افراد و احساس تنهایی ناشی از آن نیز توجه کنند.
