استادیارگروه علوم تربیتی و روانشناسی ،واحد آزادشهر،دانشگاه آزاد اسلامی،آزادشهر،ایران ، saemi_61@yahoo.com
چکیده: (4103 مشاهده)
مقدمه: طلاق عاطفی مهمترین عامل تزلزل خانواده و موجب شکاف عاطفی خانواده میشود. پژوهش حاضر با هدف تعیین همبستگی بین تمایزیافتگی و نوروزگرایی با طلاق عاطفی در دانشجویان متأهل شهر آزادشهر در سال 1396 انجام گرفت.
روش کار: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 278 دانشجو به روش نمونه گیری در دسترس، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری دادهها نیز از "سیاهه خود تمایزیافتگی اسکورن و فریدلندر" (Skowron & Friedlander The Differentiation of Self Inventory)، "سیاهه پنج عاملی شخصیت نئو" (NEO Five-Factor Personality Inventory) و همچنین "پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن" (Gottman Emotional Divorce Questionnaire) که روایی و پایایی آن در مطالعات قبلی مورد تأیید قرار گرفته است، استفاده شد. پس از جمعآوری پرسشنامهها، دادهها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 19 تحلیل شد.
یافتهها: میانگین نمره متغیرهای خود تمایزیافتگی، نوروزگرایی و طلاق عاطفی، به ترتیب، 76/10±105، 25/1±24/16 و 21/5±58/8 به دست آمد. همچنین نتایج آزمون همبستگی نیز نشان دادکه که میان خود تمایزیافتگی و طلاق عاطفی همبستگی منفی وجود داشت. از میان ابعاد مختلف خودتمایز یافتگی، رابطه بین سه متغیر "واکنش عاطفی"، "گسلش عاطفی" و "آمیختگی با دیگران" با طلاق عاطفی مثبت بود. بعلاوه، همبستگی بین"موقعیت مواضع شخصی" با طلاق عاطفی، منفی بود. در نهایت نیز مشخص گردید که میان نوروزگرایی و طلاق عاطفی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت.
نتیجه گیری: با افزایش خود تمایز یافتگی و کاهش نوروزگرایی، میزان طلاق عاطفی در زوجین کاهش مییابد. همچنین میانگین بالای نمره کسب شده در طلاق عاطفی، علائم طلاق عاطفی در میان پاسخگویان مشهود میباشد. پیشنهاد میگردد دورههای آموزشی در رابطه با صفات روانی مخرب نوروزگرایی و عواقب آن برای دانشجویان برگزار گردد.
Rezvani H, Saemi H. Correlation between Self-differentiation and Neuroticism with Emotional Divorce in married Students of Azad Shahr Azad University. JHPM 2019; 8 (2) :23-30 URL: http://jhpm.ir/article-1-912-fa.html
رضوانی حورالعین، صائمی حسن. همبستگی تمایزیافتگی خود و نوروزگرایی با طلاق عاطفی در دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر. فصلنامه مدیریت ارتقای سلامت. 1398; 8 (2) :23-30