مقدمه: بیماران مبتلا به ویتیلیگو غالبا دچار چالش های زیبایی، شناختی و روانشناختی هستند که اثرات سوء اجتماعی و روانی برای این بیماران پدید می آورد. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی "طرحواره درمانی" و "شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی" بر طرحواره های ناسازگار و سلامت عمومی بیماران مبتلا به ویتیلیگو بود.
روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به ویتیلیگو مراجعه کننده به کلینیک پوست بیمارستان الزهراء شهر اصفهان بود.24 بیمار به روش نمونه گیری در دسترس  انتخاب شدند. سپس با جایگزینی تصادفی در سه گروه طرحواره درمانی، ذهن آگاهی و کنترل قرار گرفتند. جهت انجام مداخله، بیماران گروه تحت درمان ذهن آگاهی به مدت 9 جلسه آموزشی و مداخله بیماران گروه طرحواره درمانی به مدت 8 جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با"پرسشنامه سلامت عمومی" (General Health Questionnaire) و "پرسشنامه‌ طرحواره یانگ فرم کوتاه"(Young’s Schema Questionnaire-Short Form) انجام شد. سپس روایی و پایایی آن ها بررسی گردید. تحلیل داده ها با اس پی اس اس نسخه 21 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار و سلامت عمومی گروه "طرحواره درمانی" و گروه"شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی" و کنترل تفاوت وجود دارد. نتایج مقایسه زوجی نشان داد تفاوت نمرات بین گروه "طرحواره درمانی " بر طرحواره و گروه کنترل معنادار بود. علاوه بر، این تفاوت نمرات گروه "شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی" و گروه کنترل نیز معنادار بود(05/0 ≤ P). ولی تفاوت معناداری بین نمرات گروه "طرحواره درمانی "و" شناخت درمانی مبتنی برذهن آگاهی" وجود نداشت.
نتیجه گیری: "طرحواره درمانی" و گروه "شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی" به عنوان دو روش درمانی موثر در کاهش طرحواره های ناسازگار و ارتقاء سلامت بیماران مبتلا به ویتیلیگو محسوب می گردد. لذا درمانگران و متخصصین می توانند از اثرات پژوهش حاضر در راستای کاهش تعارضات درونی و طرحواره های ناکارآمد بیماران پوستی خود بهره برند.