|
اثربخشی «درمان شناختی-رفتاری» بر افسردگی و اضطراب در بیماران مبتلا به پارکینسون
|
لیلا برون   ، اشکان عالی محمدی |
| مربی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران. / کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، ایذه، ایران. ، alimohammadi.ashkan@gmail.com |
|
|
چکیده: (43 مشاهده) |
مقدمه: بیماری های پیش رونده مانند بیماری پارکینسون علاوه بر تأثیری که بر سلامت جسمانی فرد دارند، بر سلامت روانی نیز مؤثر بوده و باعث بروز اختلالات روان رنجوری مانند افسردگی و اضطراب می شوند. لذا پژوهش حاضر به هدف تعیین اثربخشی "درمان شناختی-رفتاری" بر افسردگی و اضطراب در بیماران مبتلا به پارکینسون انجام شد.
روش کار: در این پژوهش از روش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون-پیگیری با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به پارکینسون مراجعه کننده به بیمارستان ها، مراکز درمانی و واحدهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی اهواز بود. از میان آن ها 40 تن که دارای نمره بالای 14 از 63 در"سیاهه افسردگی بک-2" و نمره بالای 8 از 63 از "سیاهه اضطراب بک"بودند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه مداخله و کنترل (هر گروه 20 تن) قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، "سیاهه افسردگی بک" (Beck Depression Inventory) و "سیاهه اضطراب بک" (Beck Anxiety Inventory) استفاده شد. روایی محتوا و صوری ابزارها به روش کیفی و پایایی نیز به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ محاسبه شد. گروه مداخله تحت 8 جلسۀ 150 دقیقه ای "درمان شناختی-رفتاری" که در هر هفته یک بار برگزار می شد قرار گرفتند. گروه کنترل در زمان اجرای پژوهش هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند و در پایان پژوهش به منظور رعایت اخلاق پژوهش، تحت 8 جلسه "درمان شناختی-رفتاری" قرار گرفتند. داده‌ها در نرم افزار اس پی اس اس 26 مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار افسردگی و اضطراب قبل از مداخله در گروه مداخله (افسردگی: 37/5±80/36 و اضطراب: 37/5±15/37) و کنترل (افسردگی: 09/6±00/34 و اضطراب: 31/5±75/34) از نظر آماری اختلاف معناداری نداشت، اما بعد از مداخله میانگین افسردگی و اضطراب در گروه مداخله (افسردگی: 73/3±15/25 و اضطراب: 86/80±3/23) و کنترل (افسردگی: 91/5±40/34 و اضطراب: 16/5±70/37) اختلاف معناداری داشت. همچنین اثر درمان مذکور در مرحلۀ پیگیری در گروه مداخله ماندگار بود. "درمان شناختی-رفتاری" بر افسردگی و اضطراب در بیماران مبتلا به پارکینسون با سطح معناداری P≤0/01 اثربخش بود.
نتیجه گیری: اثربخشی "درمان شناختی-رفتاری" به‌عنوان یک روش تداخلی، می‌تواند در کاهش علائم افسردگی و اضطراب بیماران مبتلا به پارکینسون مؤثر باشد. پیشنهاد می گردد این روش به عنوان یک مداخلۀ غیردارویی برای ارتقای وضعیت روانشناختی بیماران مبتلا به پارکینسون بکار گرفته شود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: پارکینسون، درمان شناختی-رفتاری، افسردگی، اضطراب. |
|
|
متن کامل [PDF 298 kb]
(23 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مدیریت توانبخشی
دریافت: 1403/6/24 | پذیرش: 1403/12/13 | انتشار: 1404/6/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
