چکیده

مقدمه: در سال های اخیر، تعداد زیادی از سازمان­ها ارتقاء رضایت شغلی، فرآیند توانمند سازی کارکنان و مشارکت آنها در تصمیم گیری را از ضروریات موفقیت خود معرفی کرده­اند. هدف از این مطالعه حاضر تعیین میزان همبستگی تفویض اختیار و رضایت شغلی پرستاران می­باشد.

مواد و روش‌ها: مطالعه­ی حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بوده و نمونه ها تمامی کارکنان پرستاری بیمارستان دکتر علی شریعتی شهر اصفهان در سال 1389 بودند. ابزار های گرد آوری داده­ها شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناسی، "چک لیست تفویض اختیار رونتری"Rowntree Delegation Checklist” “ که اعتبار آن به شیوه اعتبار محتوا و صوری و پایایی آن با ضریب همسانی درونی70/0 کسب گردیده و "شاخص شرح وظایف کندال و هیولین" “Kendall & Hulin Job Descriptive Index(JDI))” که در مطالعات قبلی ضریب همسانی درونی آن 85 /0 گزارش شده است. جهت تحلیل داده­ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه 17 و از آزمون­های آماریT مستقل، آزمون­های اسپیرمن جهت تعیین همبستگی متغییرها، استفاده گردید.

یافته‌ها: همچنین میانگین نمره تفویض اختیار با رضایت شغلی از نظر آماری همبستگی معنی­داری نداشتند (022/0-r= ،826/0p=).

نتیجه‌‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که تفویض اختیار، ابزار مدیریتی موثری در افزایش رضایت شغلی پرستاران نمی­باشد. در عین حال پژوهش­های بیشتر در این زمینه لازم است.