---

مقدمه: امـروزه توجـه بـه خانـواده و نقـش آن در برپایـی جامعـه سـالم بیـش از پیـش مـورد توجـه روانشناسـان و پژوهشـگران قـرار گرفتـه اسـت. یکـی از مسـائل مهـم و حائـز اهمیـت در سازگاری زوجی، ناگویی خلقی است. لذا هدف پژوهش حاضر پیش بینی سازگاری زوجی براساس بریدگی و طرد با نقش میانجیگری ناگویی خلقی در معلمین ابتدایی  متاهل شهر قم می باشد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه فرهنگیان متاهل زن و مرد استان قم بود. نمونه پژوهش بر اساس جدول Krejcie  & Morgan  ۲۹۱ معلم ابتدایی  متاهل زن و مرد شهر قم بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار اندازه‌ گیری شامل پرسشنامه جمعیت شناختی،"مقیاس سازگاری زوجی بازنگری شده" (Revised Dyadic Adjustment Scale)، "پرسشنامه طرحواره های یانگ- فرم کوتاه"(Young Schema Questionnaire-Short Form) و "مقیاس ناگویی خلقی تورنتو" (Toronto Alexithymia Scale) بود. روایـی ابزارهـا از تحلیل عاملی اکتشافی و پایایـی بـه روش همسـانی درونـی بـا محاسـبه ضریـب آلفـا کرونبـاخ  و ضریب تصنیف اسپیرمن براوون بررسـی شـد. داده هـای بـه دسـت آمـده در نرم افـزار اس پـی اس اس نسـخه ۲۴ و ایموس نسـخه ۲۴ تحلیـل شـد.
یافته ها: الگوی پیشنهادی از برازش خوبی برخوردار است (۹۳/۰=GFI، ۹۴/۰=AGFI، ۹۱/۰=NFI، ۹/۰=CFI، ۰۴/۰=RMSEA) و ناگویی خلقی نقش میانجیگر معناداری را بین طرحواره بریدگی و طرد با سازگاری زوجی دارد (۰۵/۰>p). همچنین، ناگویی خلقی نقش میانجی معناداری در رابطه بین طرحواره بریدگی و طرد به سازگاری زوجی دارد.
نتیجه گیری: متغیـر ناگویی خلقی دارای نقـش میانجـی معناداری در ارتبـاط بیـن طرحواره بریدگی و طرد با  سازگاری زوجی است. لذا پیشنهاد می شود که درمانگران و مشاوران در راستای بهبود زوجینی که مشکل ناگویی خلقی دارند، از طرحواره درمانی بهره گیرند.