---

 

مقدمه: زنان بعنوان نیمی از جمعیت، نقش بسزایی در اجتماع دارند. از آنجا که مشارکت اجتماعی از جنبه های مختلفی می تواند بر کیفیت زندگی زنان اثر داشته باشد، مطالعه حاضر با هدف تعیین همبستگی بین مشارکت اجتماعی زنان با کیفیت زندگی آنان در شهر کرمان انجام شد.

 

مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی-همبستگی، ۳۰۰ زن در محدوده سنی ۷۳-۱۸ سال با روش نمونه گیری خوشه ای از ۱۲ منطقه شهر کرمان انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه "عوامل مشارکت اجتماعی زنان "Social Participation Factor's Women" و همچنین پرسشنامه "کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت""The World Health Organization Quality of Life (WHOQOL) –BREF"  که اعتبار و پایایی آن تایید شده است، استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ استفاده شد.

 

یافته ها: مشارکت اجتماعی زنان در ۱۸ درصد موارد مناسب، در ۸۱ درصد موارد متوسط و در ۳ درصد موارد نامناسب بود. کیفیت زندگی نیز در ۴۴ درصد موارد مناسب، در ۵۴ درصد موارد متوسط و در ۷/۱ درصد موارد نامناسب بوده است. بین مشارکت اجتماعی و کیفیت زندگی همبستگی مستقیم معنادار یافت شد (۰۰۱/۰>p و۲۱/۰(r=.

 

نتیجه گیری: مشارکت زنان در فعالیت های اجتماعی بر کیفیت زندگی آن ها تاثیر گذار است. پیشنهاد می گردد زمینه مشارکت بیشتر زنان و بخصوص زنان مسن تر، با در آمد پایین تر و فرزندان بیشتر در جامعه فراهم شود.

 

---

مقدمه: افزایش جمعیت سالمندان یک بحران است. بازنشستگی از کار و محدودیت فعالیت های اجتماعی مشکلی است که سالمندان با آن روبرو هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان مشارکت اجتماعی، موانع و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهر تهران صورت پذیرفته است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-همبستگی است که بر روی ۳۳۰ سالمند بالای ۶۰ سال حاضر در پارک های مناطق مختلف شهر تهران در سال ۱۳۹۲ صورت پذیرفته است. در این پژوهش سالمندان به پرسشنامه های مشخصات فردی و " پرسشنامه مشارکت اجتماعی طرح بررسی سلامت جامعه کانادا" Canadian Community Health Survey (CCHS) –Social Participation"" پاسخ دادند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۰ انجام شد. یافته ها: میانگین نمره مشارکت اجتماعی سالمندان (۳۰/۴±) ۹۶/۱۵بود. ۷/۳۷ درصد از سالمندان تمایلی برای شرکت در فعالیت های اجتماعی نداشتند. مهمترین عوامل شامل هزینه ها (۳۶ درصد)، بیماری (۳۰ درصد) و مشکلات رفت و آمد (۳/۲۷ درصد) بود. سالمندان با سن پایین تر، مذکر، متاهل، دارای تحصیلات دانشگاهی و با تعداد فرزندان کمتر بطور معنی داری مشارکت اجتماعی بهتری داشتند (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: طبق یافته های مطالعه حاضر میزان مشارکت اجتماعی سالمندان پایین گزارش شد. لذا تدوین برنامه های جامع و عملیاتی به منظور افزایش درآمد، مدیریت بیماری ها و رفع مشکلات رفت و آمدی سالمندان با در نظر گرفتن سایر عوامل مرتبط برای بهبود وضعیت مشارکت اجتماعی سالمندان پیشنهاد می گردد.

---

مقدمه: مشارکت اجتماعی از مفاهیم قابل در بیماری‌ها می‌باشد. باتوجه به عوارض بیماری فنیل کتونوری و نقش مادر به عنوان یکی از ارکان خانواده؛ مطالعه حاضر با هدف مقایسه مشارکت اجتماعی در مادران کودکان مبتلا به فنیل کتونوری و مادران کودکان سالم شهر همدان انجام شد.
روش کار: در این پژوهش توصیفی-مقایسه ای، ۶۵ مادر دارای کودک فنیل کتونوری و ۱۲۲ مادر دارای کودک سالم در شهر همدان در سال ۱۳۹۵ شرکت کردند. نمونه گیری به صورت در دسترس از بین مادران دارای کودک مبتلا به فنیل کتونوری و به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده از میان مادران کودکان سالم، انتخاب شدند. ابزار شامل اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه "عوامل مشارکت اجتماعی زنان" (Social Participation Factors of Woman) بود. پایایی پرسشنامه به روش آزمون بازآزمون و با همبستگی درون کلاسی به دست آمد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس نسخه ۲۳ تحلیل شد.
یافته‌ها: مشارکت اجتماعی مادران در ۵/۹۸ درصد موارد متوسط ودر ۵/۱ درصد موارد مناسب بود. میانگین مشارکت اجتماعی در مادران کودکان فنیل کتونوریا با مادران کودکان سالم دارای تفاوت معنی‌داری از نظر آماری بود (۰۴۳/۰ = P). سطح تحصیلات در مشارکت اجتماعی مادران کودکان فنیل کتونوری همبستگی معنی‌داری داشت (۰۴۵/۰ = P) اما تأثیر متغیرهای درآمد، وضعیت زناشویی، جنسیت فرزند وچندمین فرزند فنیل کتونوریا در مشارکت اجتماعی مادران تأثیر معنی داری نداشت (۰۵/۰ < P).
نتیجه گیری: مشارکت اجتماعی مادران کودکان فنیل کتونوری در سطح پایین است. پیشنهاد می‌شود مداخلات توانبخشی و روانشناختی جهت ارتقاء سطح مشارکت اجتماعی مادران در کنار برنامه درمانی کودکان گنجانده شود.