---

چکیده 
مقدمه: یادگیری مادام العمر موضوع مهمی در آموزش پرستاری است و دانشجوی پرستاری نیاز دارد ضرورت پی گیری یادگیری در طول عمر حرفه ای خود  را درک کند. هدف پژوهش حاضر شناسایی موانع یادگیری مادام العمر دانشجوی پرستاری در محیط یادگیری بالین از دیدگاه مدرسین پرستاری می باشد. 
روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا است که نمونه گیری آن به شکل  هدفمند با استفاده از مصاحبه  نیمه ساختاریافته بازپاسخ، با ۱۹ تن از مدرسین پرستاری در طی سال های ۹۷-۱۳۹۶ انجام شد.  برای  اطمینان از صحت داده ها از معیارهای باورپذیری یا اعتبار، قابلیت یا  تاییدپذیری، قابلیت اعتماد یا اطمینان پذیری و قابلیت انتقال یا انتقال پذیری ‌استفاده شد. داده ها با روش تحلیل محتوا و با استفاده از نرم افزار مکس کیودا ۱۰ مورد تحلیل قرار گرفت. 
یافته‌ها: موانع یادگیری مادام العمر در محیط های یادگیری بالینی در ۶ درون مایه ‌اصلی شامل: محیط وجو سازمانی‌ نا‌مناسب، جایگاه حرفه‌ای مخدوش، عدم همکاری‌های بین حرفه‌ای، شرایط اجتماعی‌- اقتصادی نامناسب پرستاران د نظام بهداشت و درمان، کمبود امکانات فیزیکی – فناوری و فرهنگی، اقتصادی و عدم نظام ارزشیابی ‌مبتنی برعملکرد شناسایی شد. 
نتیجه‌گیری: دانشجویان پرستاری  در محیط یادگیری بالینی با موانعی متعددی رویرو هستند که  سبب کاهش انگیزه آن ها برای‌ یادگیری مادام العمر می شود. پیشنهاد می شود برنامه درسی آموزش پرستاری ‌با یادگیری مادام العمرتدوین گردد و با حمایت مسئولین ساز وکارهای اجرای آن فراهم گردد.