فریبا مرادزاده، علیرضا پیرخائفی،
دوره ۷، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: ارتقاء ویژگی‌های روانشناختی کارکنان اداره بهزیستی با توجه به تنش‌هایی که تجربه می‌کنند اهمیت زیادی دارد. هدف این پژوهش تعیین تاثیر آموزش پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری شناختی و شفقت خود کارکنان اداره بهزیستی شهر ورامین بود.
روش کار: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه‌های مداخله و کنترل بود. جامعه آماری شامل همه کارکنان اداره بهزیستی شهر ورامین در سال ۱۳۹۵ بودند. از میان آنان ۳۰ بطور در دسترس و داوطلبانه وارد مطالعه شدند و به روش تصادفی با قرعه کشی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای آموزش پذیرش و تعهد داشت. هر دو گروه "سیاهه انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال" (Dennis & VanderWal’s Cognitive Flexibility Inventory) و " مقیاس شفقت خود نف" (Neff's Self-Compassion Scale) را در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند. پایایی برای هر دو ابزار با روش آلفای کرونباخ محاسبه شد. داده‌ها با نرم‌افزار اس پی اس اس نسخه ۱۹ تحلیل شدند.
یافته‌ها: در مرحله پس‌آزمون بین گروه‌های مداخله و کنترل در متغیرهای انعطاف‌پذیری شناختی و شفقت خود تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر، آموزش پذیرش و تعهد به‌طور معناداری باعث افزایش انعطاف‌پذیری شناختی (۰۰۱/۰ > P، ۰۴۰/۴۹ = F) و شفقت خود(۰۰۱/۰ > P، ۱۱۵/۵۳ = F) کارکنان شد.
نتیجه گیری: آموزش پذیرش و تعهد باعث افزایش انعطاف‌پذیری شناختی و شفقت خود در کارکنان اداره بهزیستی شهر ورامین شد. بنابراین، استفاده از این شیوه آموزشی برای بهبود انعطاف‌پذیری شناختی و شفقت خود پیشنهاد می شود.
زینب بینش، فائزه عسکری،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: برای دستیابی به توسعه بهداشت در دنیا می بایست به نقش زنان خصوصا در دوران جوانی و بارداری توجه داشت. لذا، پژوهش حاضر با هدف مقایسه شفقت خود، پذیرش و عمل و تنش ادراک شده در خانم های ۱۸ تا ۳۰ ساله باردار و غیرباردار شهر قم صورت گرفت.
روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه خانم های باردار و غیرباردار ۱۸-۳۰ ساله که در سال ۱۴۰۲ ساکن شهر قم بودند، می شد. نمونه پژوهش شامل ۱۸۵ تن بود که به روش غیر تصادفی و در دسترس انتخاب شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، «مقیاس شفقت خود» (Self-Compassion Scale)، «پرسشنامه پذیرش و عمل ویرایش۲» (Acceptance and Action Questionnaire-II) و «مقیاس تنش ادراک شده» (Perceived Stress Scale) بود. روایی ابزار ها به پژوهش های پیشین اکتفا شد. پایایی ابزارها به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفاکرونباخ اندازه گیری شد. جمع آوری داده ها از مراجعین حاضر در کلینیک ها و مطب‌های متخصصین زنان و زایمان شهر قم انجام شد. داده های به دست آمده در نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۶ تحلیل گردید.
یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون T نشان داد بین شفقت خود و پذیرش و عمل زنان باردار و غیرباردار تفاوت معناداری وجود ندارد، اما بین تنش ادراک شده زنان باردار و غیرباردار در زیرمقیاس ادراک مثبت از تنیدگی، تفاوت معنادار در سطح خطای ۰۵/۰ وجود دارد.
نتیجه گیری: ادراک مثبت از تنیدگی زنان باردار نسبت به زنان غیرباردار بیشتر می باشد. لذا به درمانگران و مشاوران پیشنهاد می شود دوره های آموزشی جهت افزایش ادراک مثبت از تنیدگی برای زنان غیرباردار اجرا نمایند.
