---

مقدمه: ذهنیت‌ طرحواره‌ای ناکارآمد بر کیفیت زندگی تاثیر منفی می‌گذارد که نیازمند مداخله‌ای موثر برای بهبود این حوزه است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی "طرحواره‌ درمانی ذهنیت‌ مدار" بر کیفیت زندگی و ذهنیت‌ طرحواره‌ای زنان ۲۰ تا ۴۰ سال انجام شد.
 روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل همراه با پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل همه زنان ۲۰ تا ۴۰ سال شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ بودند. تعداد ۲۸ زن ۲۰ تا ۴۰ سال بر اساس نمونه‌گیری هدفمند و به روش در دسترس  انتخاب شدند. سپس به‌صورت تصادفی از نوع قرعه‌کشی در گروه  "طرحواره‌درمانی ذهنیت ‌مدار" (۱۴ زن) و گروه کنترل (۱۴ زن) گمارده شدند. جمع‌آوری داده‌ها با پرسشنامه جمعیت‌شناختی، ابزارهای "کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت- کوتاه" (World Health Organization Quality of Life Brief WHOQOL-BREF)  و "سیاهه ذهنیت‌ طرحواره‌ای" (Schema Mode Inventory) انجام گرفت. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ انجام شد. برای گروه‌ مداخله، ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای "طرحواره‌درمانی ذهنیت ‌مدار"  هفته‌ای ۱ جلسه انجام شد. گروه کنترل درمان را پس از اتمام پژوهش دریافت کردند. پس از اتمام مداخله، پس‌آزمون و به فاصله ۲ ماه بعد پیگیری انجام شد. داده‌ها در نرم‌افزار اس پی اس اس نسخه ۲۳ تحلیل شد.
یافته ها: بین گروه مداخله و گروه کنترل در متغیر کیفیت زندگی و ذهنیت‌ طرحواره‌ای، در مرحله پس‌آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود داشت. بنابراین، مداخله در ارتقاء کیفیت زندگی و ذهنیت طرحواره‌ای زنان ۲۰ تا ۴۰ سال اثربخش بود (P<۰/۰۵).
نتیجه گیری: "طرحواره‌درمانی ذهنیت ‌مدار" باعث ارتقاء کیفیت زندگی و ذهنیت‌ طرحواره‌ای زنان ۲۰ تا ۴۰ سال می‌شود. پیشنهاد می‌شود روانشناسان که با زنان کار می‌کنند از یافته‌های پژوهش حاضر در جهت ارتقاء کیفیت زندگی و ذهنیت‌ طرحواره‌ای زنان استفاده کنند.