مریم نبیلی نوقابی، ابوالفضل بخشی پور، مهدی قاسمی مطلق،
دوره ۱۴، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۴ )
چکیده
مقدمه: آشفتگی روانشناختی، از نگرانیهای شایع در میان دانشجویان است که میتوانند تأثیرات منفی بر عملکرد تحصیلی و کیفیت زندگی آنها داشته باشند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی «درمان روانپویشی فشرده و کوتاهمدت» با «درمان راهحلمحور کوتاه» بر آشفتگی روانشناختی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد گناباد بود.
روش کار: پژوهش حاضر به روش نیمهتجربی با پیشآزمون - پسآزمون و گروه کنترل بود. نمونهای غربالشده به وسیله «مقیاس آشفتگی روانشناختی کسلر» (کسب نمره بالاتر از ۲۷ از ۴۰) متشکل از ۵۴ دانشجو به ۳ گروه، ۲ گروه مداخله و یک گروه کنترل تقسیم شدند. شرکتکنندگان به روش در دسترس و داوطلبانه از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد گناباد انتخاب و به روش تصادفی ساده (قرعهکشی) در گروه «درمان روانپویشی فشرده و کوتاهمدت» (۱۸ تن)، «درمان راهحلمحور کوتاه» (۱۸ تن) و کنترل (۱۸ تن) جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، «مقیاس آشفتگی روانشناختی کسلر» (Kessler Psychological Distress Scale) بود. در پژوهش حاضر روایی ابزار به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ انجام شد. دانشجویان در گروههای مداخله در ۱۰ جلسه هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه شرکت کردند و در این بازه زمانی گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکرد. جمعآوری دادهها از طریق اجرای پیشآزمون و پسآزمون بر روی هر ۳ گروه انجام شد. دادهها در نرمافزار اس پی اس اس نسخه ۲۵ تحلیل شد.
یافتهها: «درمان روانپویشی فشرده و کوتاهمدت» و «درمان راهحلمحور کوتاه» در کاهش آشفتگی روانشناختی اثربخشی معناداری داشتند. میانگین آشفتگی روانشناختی در گروه «رواندرمانی پویشی فشرده و کوتاهمدت» از ۵۶/۲۴ در پیشآزمون به ۷۸/۱۹ در پسآزمون کاهش یافته است. در گروه «درمان راهحلمحور کوتاه» این مقادیر از ۶۱/۲۳ در پیشآزمون به ۶۱/۲۱ در پسآزمون کاهش یافتهاند. در گروه کنترل نیز این مقادیر از ۶۱/۲۲ در پیشآزمون به ۵۶/۲۳ در پسآزمون تغییر یافتهاند. به طور کلی، اثربخشی «درمان روانپویشی فشرده و کوتاهمدت» بیشتر از «درمان راهحلمحور کوتاه» بود (P<۰/۰۱).
نتیجهگیری: «درمان روانپویشی فشرده و کوتاهمدت» با «درمان راهحلمحور کوتاه» در کاهش آشفتگی روانشناختی اثربخش بودند. بنابراین، «درمان روانپویشی فشرده و کوتاهمدت» به عنوان روش مؤثرتری برای کاهش مشکلات روانشناختی دانشجویان پیشنهاد میشود.