چکیده

مقدمه: اتخاذ سبک زندگی نادرست بوسیله فرد می تواند زمینه ساز بروز بیمارهای مختلف از جمله بیماری فشار خون که یک خطر جدی برای سلامت فرد است، شود. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط سبک زندگی و پر فشاری خون در جمعیت روستایی شهرستان گرگان انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهد ۲۰۰ فرد مبتلا به پرفشاری خون و ۲۰۰ نفر شاهد ساکن روستاهای اطراف شهر گرگان به شیوه نمونه گیری دو مرحله انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ای که شامل سوالات جمعیت شناسی (۲۰ سوال) و سوالات پرسشنامه نیمرخ رفتار های ارتقا دهنده سلامتی (Health-Promoting Lifestyle Profile) (۵۲ سوال)، سبک زندگی کل و شش بعد فعالیت بدنی، مدیریت تنش، ارتباطات بین فردی، مسئولیت پذیری سلامت، تغذیه و رشد معنوی، استفاده شد. اعتبار محتوا و پایایی (۸۷/۰=α) آن به تایید رسیده است. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار۱۶  SPSSو آزمون های تی تست، کای دو و رگرسیون لجستیک انجام شد.

یافته ها: میانگین سن شروع بیماری پرفشاری خون ۲/۵۳ سالگی بود، ۱۲ درصد موردها و ۵/۲۰ درصد از شاهدها سیگار یا قلیان استعمال می کردند. ۵۷درصد موردها و ۵۱ درصد شاهدها سابقه خانوادگی ابتلا به پرفشاری خون داشتند. شاخص توده بدنی ۶۳ درصد از موردها و ۱/۶۱ درصد از شاهدها بالاتر از طبیعی (شاخص توده بدنی ۲۵) بود. رگرسیون لجستیک نشان داد بین سبک زندگی کل و ابعاد فعالیت بدنی، رشد معنوی، ارتباطات بین فردی، مدیریت تنش و داشتن بیماری پر فشاری خون ارتباط معنی داری وجود دارد(۰۵/۰P-value<) همچنین آزمون تی تست نشان داد که بین سبک زندگی کل و ابعاد مسئولیت پذیری سلامت، فعالیت بدنی، تغذیه، رشد معنوی، ارتباطات بین فردی و مدیریت تنش در دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی دار آماری وجود دارد (۰۵/۰P-value<).

نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان دهنده وجود عادات رفتاری غلط بخصوص در زمینه تغذیه، تنش و فعالیت فیزیکی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون است، بنابراین، لازم است در زمینه اتخاذ سبک زندگی بهداشتی و عادات رفتاری صحیح آموزش های لازم به بیماران مبتلا به پرفشاری خون داده شود.

مقدمه: مدیریت کیفیت فراگیر بر رضایت مشتریان و اثربخشی نیز بر انجام دادن کارهای شایسته یا درست در سازمان تمرکز دارد. هدف این پژوهش تعیین کاربرد مدیریت کیفیت فراگیر و همبستگی آن با اثر بخشی مدیریت تربیت بدنی در دانشگاه های علوم پزشکی سراسر کشور می باشد.

مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی-همبستگی، ۹۲ نفر از کارشناسان تربیت بدنی که در ۲۵ دانشگاه علوم پزشکی مشغول به خدمت بودند به روش نمونه گیری طبقه بندی انتخاب و وارد مطالعه شدند. اطلاعات به وسیله "پرسشنامه مدیریت کیفیت فراگیر"(Total Quality Management Questionnaire) و "پرسشنامه اثر بخشی"(Effectiveness Questionnaire) جمع آوری شد. روایی محتوای پرسشنامه ها با نظر متخصصین و پایایی آن ها با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۱۴ استفاده شد.

یافته ها: نتایح نشان داد که بین بکارگیری مدیریت کیفیت فراگیر (۰۰۱/۰=P) در تربیت بدنی دانشگاه ها و همچنین میزان اثر بخشی (۰۰۳/۰=P) در واحدهای پژوهش تفاوت آماری معنی داری وجود دارد. از طرف دیگر، بین مدیریت کیفیت فراگیر و اثربخشی مدیریت تربیت بدنی، همبستگی آماری معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰=P).

نتیجه گیری: وجود رابطه مثبت و معنی دار بین مدیریت کیفیت فراگیر و اثربخشی می تواند سبب موفقیت سازمان شود. پیشنهاد می شود برای رسیدن به حداکثر سطح مدیریت کیفیت فراگیر، اصول مدیریت کیفیت به کارکنان آموزش داده شود. بعلاوه، جهت کسب اثربخشی بالا انگیزه کار گروهی و مشارکت در انجام کارها در بین کارکنان تقویت گردد.