چکیده

مقدمه: سکته ی قلبی رویداد تهدید کننده زندگی است و در اغلب موارد کیفیت زندگی بیمار و خانواده بویژه افراد نزدیک و صمیمی مانند همسر را کاهش می دهد. این مطالعه باهدف مقایسه کیفیت رابطه زناشویی همسران بیماران مبتلا به سکته قلبی و همسران افراد سالم انجام شده است.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقایسه ای بر روی 162 نفر از همسران بیماران مبتلا به سکته قلبی مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان و 162 نفر از همسران افراد سالم، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انجام شده است. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه "مولفه های کیفیت رابطه ی زناشویی درک شده"(PRQC) “Perceived Relationship Quality Components” با اعتبار و پایایی تائید شده در ایران جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS  نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها:میانگین و انحراف معیار سن نمونه ها 95/5±89/47 سال و میانگین طول مدت زندگی مشترک  آن ها 49/7±32/25 سال بود. همچنین نتایج نشان داد میانگین و انحراف معیار نمره کیفیت رابطه زناشویی در ابعاد رضایتمندی، شور و هیجان جنسی، عشق و نمره کلی کیفیت رابطه در گروه همسران بیماران بترتیب کمتر از همسران گروه افراد سالم جامعه بود .آزمون من ویتنی یو نشان داد که این تفاوت ها از نظر آماری معنادار است(001/0 >P).

نتیجه گیری: بیماری سکته قلبی بر کیفیت رابطه زناشویی و بخصوص بر ابعاد رضایتمندی از رابطه زناشویی، شور و هیجان جنسی و عشق بین زوجین تاثیر منفی دارد. بنابراین، گنجاندن برنامه های آموزشی خانوادگی و مشاوره زوجین در برنامه های توانبخشی بیماری های قلبی به منظور بهبود کیفیت رابطه زناشویی و بدنبال آن ارتقاء کیفیت زندگی بیماران و خانواده آن ها ضرورت دارد.