مقدمه: بازنشستگی با کاهش توانایی‌های فیزیکی، درآمد، کم شدن موقعیت‌هایی اجتماعی و احساس تنهایی همراه است، این عوامل کیفیت زندگی بازنشستگان را تحت تأثیر قرار می‌دهند. این مطالعه با هدف مقایسه کیفیت زندگی بازنشستگان در کارکنان درمانی و اداری یکی از مراکز آموزشی و درمانی تهران صورت پذیرفت.

روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی–مقایسه ای می‌باشد. تعداد نمونه‌ها 315 نفر بودند که به صورت تصادفی ساده از بین بازنشستگان مراجعه کننده به کانون بازنشستگان مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج) در سال 1394 انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌های اطلاعات جمعیت شناختی و "فرم کوتاه 36 سوالی" (SF: Short Form) بود. روایی و پایایی ابزار در مطالعات گذشته بررسی شده است. داده‌ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 تحلیل شد.

یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی کارکنان درمانی (8/1± 58) و کارکنان اداری (8/5± 57/5) بود که اختلاف میانگین نمره کل کیفیت زندگی بین دو گروه از نظر آماری معنادار نبود. ولی در بعد کارکرد جسمی و بعد اختلال نقش بخاطر سلامت هیجانی بین کارکنان درمانی و کارکنان اداری بین دو گروه اختلاف معنادار بود (0/05> P).

نتیجه گیری: دو گروه از نظر نمره کلی کیفیت زندگی اختلاف آماری نداشتند ولی در بعد کارکرد جسمی بازنشستگان کارکنان درمانی وضعیت نامطلوب‌تری داشتند. لذا پیشنهاد می‌شود به منظور بهبود کیفیت زندگی دوران بازنشستگی، سیاستگذاران سلامت به این امر مهم توجه نمایند.