مقدمه: اختلالات بالینی اختلالاتی هستند که به صورت، علائم باقیمانده از بیماری حاد نشان داده می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیرآموزش تلفیق در "درمان عقلانی- عاطفی آلیس" و "آموزش خوشبینی سلیگمن" بر سلامت عمومی و ناامیدی در زنان مطلقه مبتلا به اختلال افسردگی انجام شد.
روش کار: طرح پژوهشی حاضر از نوع نیمه آزمایشی به شیوه پیش- پس‌آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل بود. داده‌های جامعه شامل زنان مطلقه تماس گیرنده با خط مشاوره بهزیستی بودند که در علائم جسمانی و وضعیت سلامت عمومی، اضطراب، اختلال عملکرد اجتماعی و افسردگی و خودکشی و ناامیدی شکایت داشتند، به جلسه حضوری مشاوره دعوت شدند و توسط روانپزشک کلینیک تشخیص افسردگی گرفتند. از این تعداد،32 آزمودنی به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها "پرسشنامه سلامت عمومی"(General Health Questionnaire) و "مقیاس ناامیدی کازدین" (Kazdin Hopelessness Scale) بود که روایی محتوا و پاپایی به روش آلفای کرونباخ اندازه گیری شد پرسشنامه‌ها به صورت پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند و گروه آزمایش 10 جلسه تحت آموزش تلفیق "درمان عقلانی- عاطفی آلیس" و "آموزش خوشبینی سلیگمن" قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده از نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 25 استفاده شد.
یافته‌ها: گروه آزمایش که مداخلات درمانی تلفیقی را دریافت کردند با میانگین 441/11 افسردگی کمتری (00/219F=) و با میانگین 41/7 میزان ناامیدی کمتری (00/108F=) را گزارش کرده‌اند (001/0P=).
نتیجه‌گیری: تلفیق "درمان عقلانی- عاطفی آلیس" و "آموزش خوشبینی سلیگمن" سبب کاهش اختلال افسردگی اساسی شد. لذا برای افرادی که در حوزه درمان با افراد افسرده کار می‌کنند درمان‌های تلفیقی گروهی پیشنهاد می‌شود.