دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، Rassouli.m@gmail.com
چکیده: (18458 مشاهده)
مقدمه: عوارض جراحی از علل مهم مرگ و ناتوانی در سراسر جهان هست. ازآنجاکه حسابرسی، ابزاری برای ارزیابی وضعیت موجود تلقی میشود، بهواسطه آن میتوان فاصله میان وضعیت موجود را با وضعیت مطلوب، برآورد کرده و در راستای رفع نواقص موجود گام برداشت. این مطالعه باهدف حسابرسی موازین جراحی ایمن در اتاق عملهای بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1393 انجام گرفت.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی، محیط پژوهش، اتاق عملهای عمومی و قلب-پلاستیک بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود. نمونههای پژوهش شامل 100 مورد جراحی بود که بهصورت تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به موازین جراحی ایمن در اتاق عمل با استفاده از چکلیست "جراحی ایمن"(Surgery Safety Checklist) گردآوری شد. روایی ابزار به روش تعیین روایی محتوا و صوری و پایایی به روش توافق بین مشاهدهگرها به دست آمد. اطلاعات بهدستآمده توسط نرمافزارSPSS نسخه 16 مورد تجزیهوتحلیل آماری قرار گرفت.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد 6/73 درصد از موازین جراحی ایمن در اتاق عملهای بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی رعایت میشود. 72/74 درصد موازین جراحی ایمن در مرحله زمانی قبل از بیهوشی بیمار، 81/64 درصد در مرحله زمانی بعد از بیهوشی بیمار و قبل از انجام برش جراحی و 6/73 درصد در مرحله زمانی پس از بستن زخم بیمار تا خروج بیمار از اتاق عمل رعایت میشود.
نتیجهگیری: با توجه به اینکه میزان رعایت موازین جراحی ایمن کمتر از استانداردهای اعلامشده توسط سازمان جهانی بهداشت است، لازم است موضوع ایمنی بیمار در اتاقهای عمل برای مدیران بیمارستان بسیار جدی تلقی شده تمهیدات لازم جهت ارتقای آن اتخاذ گردد.
Seif Hashemi M, Rassouli M, Darvishpour Kakhki A, Shakeri N, Bonakdar H, Jafari Manesh H. Auditing standards for safe surgery in the operating room of selected hospital of the Shahid Beheshti University of Medical Sciences. JHPM 2015; 4 (1) :51-59 URL: http://jhpm.ir/article-1-395-fa.html
سیف هاشمی مرجان، رسولی مریم، درویش پور کاخکی علی، شاکری نزهت، بنکدار حمیرا، جعفری منش هادی. حسابرسی موازین جراحی ایمن در اتاق عملهای بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی. فصلنامه مدیریت ارتقای سلامت. 1393; 4 (1) :51-59