مقدمه: پیاده سازی برنامه های راهبردی وظیفه ای چندگانه است که سازمان ها را قادر می سازد به اهداف خود دست یابند. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی عوامل بازدارنده در اجرای برنامه های راهبردی در سازمان های ورزشی ایران در سال 1400-1399 می باشد.
روش کار: روش پژوهش حاضر با رویکرد کیفی، به روش تحلیل محتوا است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از تمامی مدیران ارشد، میانی، عملیاتی و کارشناسان ارشد وزارت ورزش و جوانان ایران و همچنین صاحب نظران برنامه های راهبردی در ورزش کشور در سال 1400-1399 بود. نمونه های پژوهش شامل 13 تن از اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی و مدیران ارشد، میانی، عملیاتی و کارشناسان ارشد وزارت ورزش و جوانان ایران (تهران) بودند که مصاحبه تا اشباع اطلاعات، ادامه داشت. از چهار معیار مقبولیت، تاییدپذیری، انتقال پذیری و  قابلیت اعتماد برای ارزیابی روایی، دقت و پایایی داده های کیفی استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل محتوای قراردادی، تحلیل شد.
یافته ها: نتایج پژوهش 5 درون مایه اصلی و 28 درون مایه فرعی شامل: عوامل مدیریتی (با 9 درون مایه فرعی)، عوامل مربوط به کارکنان (با 6 درون مایه فرعی)، عوامل مالی (با 2 درون مایه فرعی)، عوامل فنی و مربوط به برنامه ریزی (با 7 درون مایه فرعی) و عوامل سیاسی (با 4 درون مایه فرعی) را نشان داد. 
نتیجه گیری: یافته ها وجود 5 درون مایه اصلی را نشان داد. پیشنهاد می شود در اجرای برنامه های راهبردی در               سازمان های ورزشی ایران، از یافته های پژوهش حاضر بهره گرفته شود.