مقدمه: بازنشستگی مرحله جدیدی در چرخه زندگی است و می­تواند راهی برای بهبود سلامتی و مراقبت از خود و وضعیت زندگی باشد. این مطالعه با هدف تبیین تجربه پرستاران بازنشسته از بازنشستگی صورت گرفت.

مواد و روش ها: این مطالعه باطراحی کیفی و با استفاده از روش تحلیل محتوا انجام شد. نمونه­گیری به صورت مبتنی بر هدف صورت گرفت. 20 پرستار بازنشسته ساکن شهر سمنان، که دارای مدرک کارشناسی پرستاری بودند و 1 تا 5 سال از بازنشستگی آن ها گذشته بود و با سمت­های مختلف در بخش­ها و بیمارستآن های متفاوت، 23-30 سال سابقه کار تمام وقت داشتند، در پژوهش مشارکت نمودند. داده­های مطالعه از طریق مصاحبه نیمه سازمان یافته جمع­آوری گردید. هنگامیکه داده­ها به اشباع رسید، نمونه­گیری خاتمه یافت.

یافته­ها: درونمایه اصلی استخراج شده از داده­ها تهدید هویت بود. طبقات شامل "شوک و ناباوری"، "جدایی سخت از حرفه" و "درماندگی" بودند که هر کدام حاوی طبقات فرعی متعددی بودند.

نتیجه­گیری: تجارب پرستاران طی بازنشستگی، تهدید هویت بود. با برنامه­ریزی مناسب جهت بازنشستگی و اتخاذ تدابیر موثر جهت اصلاح شرایط برای پرستاران بازنشسته از سوی مسئولین و مدیران پرستاری، می­توان از بروز تهدید هویت در پرستاران بازنشسته پیشگیری نموده و ارتقاء سلامت و بهره­وری را برای پرستاران فراهم نمود. همچنین یافته­های این مطالعه می­تواند زمینه را برای مطالعات بیشتر در این رابطه فراهم نماید.